Οι δρόμοι είναι έρημοι
ο εργάτης περιμένει
πλίνθοι μαζί και κέραμοι
ατάκτως ερριμένοι…
Ξερό που είναι το ψωμί
πικρό και το κρασί μας
πληγές γεμάτο το κορμί
της δύσκολης ζωής μας…
Ξωμάχος στο χωράφι
τη πέτρα θ΄ ακουμπήσω
τη δούλεψή μου στράφι
στη τύχη δεν θ αφήσω…
m@gior
23.6.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου