Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Στον Παντελή...

Ιδρωμένος στο μικρό το πατάρι
σ΄ ένα τούμπα ταψί με λυχνίες
το μικρόφωνο κρεμαστό, σα φανάρι
και το βράδυ, θερινό με ταινίες.

Στο ρυθμό του πικάπ τραγουδάμε
όλοι εμείς, οι εραστές του εξήντα
των μεσαίων κυμάτων πηδάμε
με ρεσάλτο πειρατές στη κουΐντα.

Την Αθήνα αφήνεις για Σέρρες
τρεις υπάρξεις και γυναίκα κοντά σου
της καριέρας ξεφεύγεις τις ξέρες
μα η καρδιά ξαφνικά, είπε στάσου…

m@gior
29.11.2010

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Καριέρες....

Σκαλιά, τρέχουν οι μέρες μας
κάθε σκαλί και μία μέρα
σαν τη σκυτάλη οι καριέρες μας
της ήττας φέρνουν τη φοβέρα.

Το μυστικό που κρύβει το γιατί
εκεί που χάνεται η σκάλα
ζητά απ΄το μυαλό του ποιητή
νόημα να δώσει στην τρεχάλα.

Μα είν΄ η αλήθεια τραγική
πως να τη δεχτεί κανείς
γιατί είναι η σκάλα κυκλική
ήρωες θέλει αφανείς…

m@gior
23.11.2010

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Ξενοδοχείο Καλιφόρνια...

Σ΄ ένα σκοτεινό αυτοκινητόδρομο στην έρημο,
παγωμένος αέρας στα μαλλιά μου
ζεστή μυρωδιά από κολίτας*, να υψώνονται στον αέρα
σε απόσταση μπροστά, είδα ένα φως να τρεμοσβύνει, βάρυνε το κεφάλι μου και αδυνάτισε η θωριά μου

Έπρεπε να σταματήσω για τη νύχτα.
Αυτή στέκονταν στην εξώπορτα
Άκουσα το κουδούνι υπηρεσίας και σκεπτόμουν,
αυτό μπορεί να είναι Παράδεισος, μπορεί και κόλαση
Μετά αυτή άναψε ένα κερί και μου έδειξε τον δρόμο
φωνές ακούγονταν στο βάθος του διαδρόμου.
Νομίζω, άκουσα να λένε…


Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Ένα τόσο αγαπητό μέρος (Ένα τόσο αγαπητό μέρος)
Ένα τόσο αγαπητό πρόσωπο. Πολύς χώρος στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια.

Οποιαδήποτε εποχή του χρόνου (Οποιαδήποτε εποχή του χρόνου)
Μπορείς να το βρεiς εδώ το μυαλό της,
διάφανη στριφτή μουσελίνα, με καμπύλες σαν της Μερσέντες
έχει πολλά όμορφα αγόρια, που τους λέει φίλους
πως χορεύουν στην αυλή,
γλυκός ιδρώτας του καλοκαιριού
Κάποιοι χορεύουν για να θυμούνται, κάποιοι χορεύουν για να ξεχνούν.

Ετσι κάλεσα τον αρχηγό «σε παρακαλώ φέρε το κρασί μου»
Αυτός είπε, δεν έχουμε τέτοιο οινόπνευμα εδώ, από το εννιακόσια εξήντα εννιά
και ακόμη εκείνες οι φωνές από μακριά
σε ξυπνούν στη μέση της νύχτας
μόνο να τις ακούς να λένε…

Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Ένα τόσο αγαπητό μέρος (Ένα τόσο αγαπητό μέρος)
Ένα τόσο αγαπητό πρόσωπο
ξεφαντώνουν στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Τι ωραία έκπληξη (Τι ωραία έκπληξη).

Βρες ένα άλλοθι
Καθρέφτες στο ταβάνι
Η ροζ σαμπάνια με πάγο
Και αυτή είπε : «είμαστε όλοι φυλακισμένοι εδώ, από δική μας θέληση»

Και στις κύριες κάμαρες
συγκεντρώθηκαν για το τσιμπούσι
το καρφώνουν με τα ατσάλινα μαχαίρια τους
αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν το θηρίο...

Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι,
ήταν πως έτρεχα για την πόρτα
έπρεπε να βρω το πέρασμα πίσω
εκεί που ήμουν πριν.

«Ηρέμησε» είπε ο νυχτοφύλακας
Είμαστε προγραμματισμένοι να δεχόμαστε,
μπορείς να κάνεις check-out, όποτε θες
αλλά δεν μπορείς να φύγεις !...

*ανθός κάκτου της ερήμου, παράφραση του cola δηλαδή coca…

Προφανώς ο στιχουργός αναφέρεται σε ξενοδοχείο της κακιάς ώρας, όπου οι πελάτες πήγαιναν για την δόση τους, όπου η μόνη υπηρεσία που προσφέρονταν ήταν τα ναρκωτικά, όλο τον χρόνο, εκεί που όποιος μπαίνει δεν βγαίνει με τη θέλησή του…

Μετάφραση : m@gior

Αραχτός στον ντόκο....

Αραχτός στον πρωινό ήλιο
θα αράζω μέχρι να βραδιάσει
κοιτώντας τα καράβια νάρχονται
αραχτός στον ντόκο
Χαζεύοντας την παλίρροια ν΄ απλώνει
Ωωω, αραχτός κάθομαι στον ντόκο
χάνοντας τον χρόνο μου

Παράτησα το σπίτι μου στη Τζώρτζια
την κοπάνισα για τον κόλπο του Φρίσκο
γιατί δεν έχω λόγο να ζω για κάτι
και μάλλον τίποτα δεν θα μου λάχει
Έτσι, απλά αράζω στον ντόκο
Χαζεύοντας την παλίρροια ν΄ απλώνει

Ωωω, απλά κάθομαι στον ντόκο
Χάνοντας τον χρόνο μου.

Φαίνεται τίποτε δεν θα αλλάξει
όλα τα ίδια μένουνε
δεν γουστάρω να κάνω αυτά που δέκα μου λεν να κάνω
Έτσι μου φαίνεται θα μείνω στα ίδια,
ναι, κάθομαι εδώ και λιάζω τα κόκαλά μου
Και αυτή η μοναξιά δεν με παρατάει
τριγύρισα για δυο χιλιάδες μίλια
απλά για να κάνω αυτό τον ντόκο σπίτι μου.

Και τώρα, απλά αράζω στον ντόκο
χαζεύοντας την παλίρροια ν΄απλώνει

Ωωωω γειά, αραχτός στον ντόκο
χάνοντας την ώρα μου…


( σφύριγμα)

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Σπίνα Λόγκα...

Σπίνα - Λόγκα , αλλοιώς μακρύ αγκάθι
Χανσενική η ψήφος που όλοι ρίξαμε
πικρή, σαν του καφέ το κατακάθι
κουδούνια γεμάτη, υπενθυμίσαμε
πως η Πατρίδα δεν αντέχει άλλα λάθη…

m@gior
15.11.2010

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Στο γερμανικό πολυβολείο...

Πίνω τον καφέ μου καθισμένος
έξω από Γερμανικό πολυβολείο
μπορεί και να σας φαίνεται γελοίο
σαν Έλληνας, είμαι συνηθισμένος

να βλέπω απομεινάρια του πολέμου
σπαρμένα στην άμμο του γιαλού
μίας απόβασης που έγινε αλλού
τσιμέντα μόνα, έρμαια τ΄ ανέμου.

Ήταν η τύχη μιας γενιάς στην Κατοχή
κληρονομιά να πάρει, τον κόσμο ερείπια
με τρύπια ρούχα, στην πλάτη δυο τα νήπια
το χτίσιμο έπιασε, με αντιπαροχή.

Και φτάσαμε στο άθλιο το σήμερα
με τη θηλιά του χρέους που επιβλήθηκε
και μια Πατρίδα που πουλήθηκε
για μεγαλεία, βεγγαλικά, εφήμερα…

m@gior
11.11.2010

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Στον Κώστα Κοκκίδη...

Δεν είναι το γαλάζιο
πανί που κυματίζει
δεμένο στον ιστό.

Είναι το πάθος, οι θυσίες
αυτό που συμβολίζει
το αίμα τ’ αχνιστό.

Με δάκρυα στα μάτια
ζωή εικοσάχρονη χαρίζει
στον βράχο τον σχιστό

Μαζί με τη σημαία
της Λευτεριάς ορίζει
το νόημα το μεστό….

m@gior
11.11.2010

Στις εικοσιεπτά Απρίλη του σαρανταένα, ο Πρόσκοπος-φύλακας της σημαίας στην Ακρόπολη, αντικρύζοντας τους Γερμανούς να φτάνουν για να κατεβάσουν την Γαλανόλευκη και να υψώσουν την Σβάστικα, τυλίχτηκε με την σημαία μας και πήδηξε απο τα τείχη, θυσιάζοντας τη ζωή του, για ένα ιδανικό...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Στη μνήμη του Ποιητή...



Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία

Ανδρέας Κάλβος-4η ωδή


Όσοι ανόσιο έθεσαν χέρι
στα τίμια κόπια του Λαού,
σιδηρά δεσμά ας έχουν·
θέλει αρετή και τόλμη
η Πολιτική …

m@gior
3.11.2010


* Ανδρέας Κάλβος 1792 – 1869, 3 Νοεμβρίου



Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Δωρητής γονάδων...

Την Κυριακή των εκλογών
γονάδων θα γίνω δωρητής,
ως θύμα ξένων επιλογών
δεν συμμετέχω εθελοντής…

m@gior
2.11.2010