Ολημερίς με ένα καφέ κι ένα τσιγάρο
τρέξιμο ατελείωτο, κυνήγι για το τέλειο
κι έλεγες, παίδες - δεν φοβάμαι Χάρο
και πάντα γύρναγες τον πόνο μας σε γέλιο.
Και να, που σε προδίδει αυτό το σώμα
κι αφήνεις πίσω σου, όλους μας θυμωμένους
γιατί είναι άδικο να βρίσκεσαι στο χώμα
εσύ που βοήθησες, ανθρώπους πληγωμένους.
Ένα πιοτό και ένα ζεϊμπέκικο βαρύ
για σε Μιχάλη μου απόψε θα χορέψω
και άγγελο θα βάλω από ψηλά να σε θωρεί
γιατί τον ξαφνικό χαμό, ποτέ δε θα χωνέψω…
m@gior
31.1.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου