Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Χώρα μπόρα…



Χώρα της αδέσποτης ψήφου
της προδοσίας και του μύθου
της προσπάθειας και του δανεικού
του καιάδα, του Τιτανικού.

Χώρα λαθρομεταναστών
και μπατιριμένων μικροαστών
των πτυχιούχων νέων ανέργων
των υπέρ τιμολογημένων έργων.

Χώρα ξενόφερτων εκβιασμών
του σατανισμού και των αγιασμών
του Αχιλλέα, του Εμπεδοκλή
του Εφιάλτη και του Περικλή.

Χώρα της επιστήμης και του θείου
του τσαρλατάνου και του ηλιθίου
του εντίμου και του μπαγαπόντη
του Πήγασου, του Βελλεροφόντη…

m@gior
14.5.2012

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Στου Ζώρζ Μπατέ*


Στου Ζώρζ Μπατέ τον καφενέ
φεύγει η ζωή μου άδικα
πίνω το ούζο ρεφενέ
κάτω στα λεμονάδικα.

Γιώργη μου, πιάσε ένα καλό
να στρώσω το κεφάλι
βλέπω τις βάρκες στο γιαλό
κι εγώ, παιδί χαμάλη.

Ζωή, πολύ μ΄ αδίκησες
με στρίμωξες, δε νίκησες.

Καράβια ονειρεύτηκα
και μπάρκα σ΄ άλλες χώρες
καμιά χαρά δε γεύτηκα
μόνο βροχές και μπόρες.

Ν΄ ακούσω θέλω μια πενιά
ένα αργό χασάπικο
τις αδικίες του ντουνιά
να σβήσω στο αράπικο.

Ρίχνω τα κόκκαλα για εξάρες
μα δε μ΄ αφήνουν οι κατάρες

Ο Κηρομύτης , ο Δελιάς
ας παίξουν με ρεγάλο
για το φουρό μιας κοπελιάς
έχω καημό μεγάλο….

m@gior
9.5.2012

Χαμάλης = Τουρκικά hamal = φορτοεκφορτωτής
Ρεγάλο = Ιταλικά regalo = δώρο
Αράπικο = χασίς από την Αίγυπτο
Κόκκαλα = ζάρια
Κερομύτης – Δελιάς = Σπουδαίοι ρεμπέτες της εποχής 1930-1940


O μεγάλος ρεμπέτης του Πειραιά Γιώργος Τσωρός από τα Μέθενα, γνωστός ως Γιώργος Μπάτης ή Αμπάτης, από τους πρώτους «μάγκες» και ρεμπέτες του Πειραιά, άνοιξε το 1931 «έναν καφενέ», το «Ζώρζ Μπατέ», στο οποίο σύχναζαν πολλοί από τους μάγκες και τους ρεμπέτες της εποχής.

Όμως όπως μας αφηγήθηκε (2010) ο 90 χρονος έμπορος Δ.Ν. που έζησε την περιοχή, αφού είχε μαγαζί εκεί, το 1937 οι παράγκες έπιασαν ξαφνικά φωτιά. Κι η πυροσβεστική του Δήμου αντί να ρίξει νερό, έριξε πετρέλαιο, και κάηκαν ολοσχερώς. Είπαν τότε ότι ο Μεταξάς ήθελε να διώξει από κει ρεμπέτες και χασισοπότες, οι οποίοι συχνά δημιουργούσαν επεισόδια κι αυτό και έγινε.

«Ολως τυχαίως» η πυρκαγιά κατέστρεψε την πλατεία Καραϊσκάκη και τα Λεμονάδικα, και μεταξύ των άλλων ξεσπιτώθηκαν και οι μάγκες, ρεμπέτες και χασισοπότες. Αλλωστε και το τραγούδι του Παπάζογλου για ένα τέτοιο περιστατικό μιλάει.

Ετσι τα ΛΕΜΟΝΑΔΙΚΑ μεταφέρθηκαν ανάμεσα Καμίνια και νέο Φάληρο, στην αρχή της Πειραιώς, δίπλα στις γραμμές του Ηλεκτρικού -εκεί που θα οικοδομηθεί το νέο κτήριο της Ραλλείου - όπου έμειναν ως τις 15-3-1965, οπότε και μεταφέρθηκαν στην Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών-Πειραιώς στο Ρέντη.

Από το koutouzis.gr

Ο Στέλιος Κηρομύτης ( 1908-1979)γεννήθηκε στου Βάβουλα τη γούβα στον Πειραιά. Καταγόταν από ευκατάστατη οικογένεια. Από το 1923 γνωρίζεται με το Μάρκο Βαμβακάρη, με τον οποίο γίνονται καλοί φίλοι μετά το 1925, όταν, όντας φαντάρος στον Πειραιά ο Μάρκος, συχνάζει στο ίδιο καφενείο όπου πήγαινε και ο Κηρομύτης, για «να εξασκηθεί» στο μπουζούκι. Στα 1934 η πρώτη ρεμπέτικη κομπανία υπό το Μάρκο Βαμβακάρη, εμφανίζεται επαγγελματικά πλέον στη μάντρα του Σαραντόπουλου στην Ανάσταση στον Πειραιά. Σε αντίθεση με άλλους ρεμπέτες, ήταν πάντα άψογα ντυμένος και με την τελευταία λέξη της μόδας, γι' αυτό και του κόλλησαν το παρατσούκλι «αριστοκράτης».
Ο Ανέστος Δελιάς (το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Δέλλιος) ή Ανεστάκι ή Αρτέμης (1912- 1944) ήταν οργανοπαίκτης (μπουζούκι), συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής του ρεμπέτικου τραγουδιού. Το 1935 έγραψε το δημοφιλέστατο τσιφτετέλι "Μες στης Πόλης το χαμάμ", που ηχογραφήθηκε σε αυθεντικές εκτελέσεις με Παγιουμτζή, Παπαϊωάννου.













Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Μία σπονδή στη γενιά του πενήντα…





Τα παιδιά της γενιάς του πενήντα
που πατήσανε , για καλά τα εξήντα
συναντήσανε μια Ελλάδα ερείπια.

Βομβαρδισμένες πόλεις και ψυχές
κουρέλι από εμφυλίους , κατοχές
ποιος νοιάζονταν τότε, για νήπια.

Ξυλιασμένα πόδια και κοντό παλτό
με ξεροκόμματο και τοματοπολτό
αλουμινένια καστανιά και κριθαράκι

Έξη μέρες σχολειό , πόδια κομμάτια
το σαπούνι να τσούζει στα μάτια
κι ο Σιδέρης στο τρανζιστοράκι.

Κοντυλοφόρος στη καλλιγραφία
ασπρόμαυρη η φωτογραφία
βία και νοθεία οι εκλογές.

Σε σκληρό πακέτο, τα «Κεράνη»
σε κομμένη μπόμπα, το γεράνι
ζωή απλή, χωρίς πολλές επιλογές.

Του αναπτήρα να μυρίζει η βενζίνα
ένα τσιγάρο δρόμος η Αθήνα
καρόδρομοι, με χώμα στρωμένοι.

Η ρετσίνα ξανθιά, σε βαρέλι δρύινο
είχε κάτι από φτώχεια και χρώμα γήινο
τσιμεντένια η ταράτσα, ασπρισμένη.

Στην Ύδρα , «Το παιδί και το δελφίνι» 
σινεμά, καλοκαιράκι στη «Φροσύνη»
και η Τζίνα Λολομπρίτζιτα.

Μπριγιόλ και πράσινο σαπούνι
καθαρός να είσαι, όχι γουρούνι
για τη πρώτη βίζιτα.

Έπρεπε να δείχνεις μάγκας
μαθητής Κοκκινιώτικης παράγκας
αρχές εξήντα, στη πρώτη Γυμνασίου .

Μπαγδατί και τρύπιο πάτωμα
ήρωες καθηγητές, για εβδομήντα άτομα
και κοπάνα στη πλατεία του Θησείου.

Κοντονάσιος- Αλεβιζάκης – Βαρβαρήγος
τους θυμάμαι όλους , μ ένα ρίγος
αραχτός στον κήπο του Μουσείου...



m@gior
3.5.2012





































Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Ελληνική πρωτομαγιά.


Ελλάδα μου, Πρωτομαγιά
στα μπλε και πράσινα ντυμένη
με χαιρετάς, με ένα γεια
χαμογελάς, κι είσαι θλιμμένη.

Δεν σ’ έδωσα νερό να πιεις
σκληρά σου φέρθηκα αλήθεια
θα έχεις δίκιο, ό,τι κι αν πεις
ο ταπεινός ζητώ βοήθεια.

Το σώμα μου, κάνω χαρτί
λίγο απ' το αίμα μου μελάνι
στης Ιστορίας τα γιατί
κρεμώ, Μαγιάτικο στεφάνι…


m@gior
1.5.2012