Το κύμα …

Κι εγώ, στο κύμα επάνω της γενιάς μου
του βουερού αφρού, μικρή είμαι φυσαλίδα
πήρα μολύβι και χαρτί να γράψω ότι είδα
στη φούρια της δουλειάς και της παραξενιάς μου.

Είδα τους άξιους, με τρόπο ν’ αδικούν
και τους ευαίσθητους να ρίχνουνε στ’ αμπάρια
τις τύχες των λαών πως παίζονται στα ζάρια
έμποροι του θανάτου να τους καραδοκούν.

Είδα τη φτώχεια, ντυμένη με αλήθεια
και τους ανάξιους να ζούνε σε παλάτια
κανείς δεν νοιάζεται, αν γίνεσαι κομμάτια
σαν φεύγεις απ τον έκτο , φωνάζοντας βοήθεια.

Και τώρα, που φανήκαν οι βράχοι της ακτής
σ’ αυτούς, το κύμα μου θα σκάσει απελπισμένα
είναι η αλήθεια που αφορά μόνο εμένα
το τέλος μιας πορείας, θάλεγα αποδεκτής….


m@gior
18.7.2012