Δεν έχω χρόνο...

Δεν έχω χρόνο πια να μετανιώσω
για όσα δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω
τρέχει η ζωή, κι εγώ ξοπίσω
της Αριάδνης νήμα ξετυλώ, για να γυρίσω.

Αυτές τις μέρες, όλα μου μοιάζουν ίδια
σαν μιας παράγκας τα ξύλινα σανίδια
ζω το αγχωμένο τίποτα
και απορώ πως έφτασα στ΄ ανείπωτα.

Αυτό που θέλησα, ήταν μπλουτζίν τριμμένο
ζωή απλή, με νόημα κρυμμένο
καταδικάστηκα να τρέχω ως το τέλος
πάντα στο κέντρο , το δικό μου βέλος.

Το χέρι σου ζητώ να με κρατήσει
προτού περάσει η ζωή και πίσω μας αφήσει…



m@gior
31.10.2012