Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Κοκκινιά 1922



Στην προσφυγιά φιλόξενη
που είσαι Κοκκινιά μου
την αγκαλιά σου άνοιξες
σαν ήρθε η γενιά μου.

Γλυκό ψωμί μας φίλεψες
πικρό το μακελειό μας
γερμανικό παράπηγμα
ήτανε το σχολειό μας.

Ανώνυμοι και άνεργοι
προβλήματα τεράστια
πάντα το ζόρι τράβηξαν
τα δυτικά προάστια.

Πότε ωιμέ , πότε αλί
σπίτι δίχως παράθυρο
θυμόμαστε το Αϊβαλί
που κάηκε σαν άχυρο…

m@gior
17.9.2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου