Η Ασκητική μου

Θεός υπάρχει και είναι το άχρονο κενό.
Η ύλη, μάζα υπέρθερμη και συμπιεσμένη
αργά και που, σκορπίζεται σε μια τεράστια έκρηξη
γεμίζοντας το κενό με κομμάτια ύλης και χρόνο.

Ένα από αυτά τα κομμάτια, η γη μας
στρογγυλεμένη από την περιστροφή της
καυτή στο κέντρο της, μας υπομένει.
Περιμένει την επιστροφή της, στην αρχή της ιστορίας
εκεί που δεν υπάρχει χρόνος, μόνο ανείπωτη βαρύτητα…

Κακίες και αίμα, καλοσύνες και ανθρωπιά
παιδιά είναι του Θεού, χάνονται στη λησμονιά
τη δική μας, όχι του Δημιουργού.
Αυτός, κρίνει ίσως όχι τώρα, αλλά εκεί και τότε
που η ύλη θα γεννήσει ξανά τον χρόνο…


m@gior
25.11.2015